خنجر
خَنجَر یا دشنه جنگ افزاری است کوتاه اندازه کارد که دو دم آن تیز و برنده است. خنجرهای شرقی بیشتر خم می‌باشد و خنجرهای اروپایی بیشتر شبیه یک شمشیر کوتاه است.
کارد
کارد یا چاقو شیئی تیز است که برای بریدن بکار می‌رود. رایج‌ترین طرح برای یک کارد به شکل یک تیغه تیز فلزی است که به‌وسیله یک زبانه به یک دسته پیوسته شده‌است. از کاردها از دوران نوسنگی تاکنون چونان ابزار یا جنگ افزار بهره گیری شده‌است. از کاردهای نخستین ابزارهای دیگری مانند ساطور، خنجر و شمشیر مشتق شده‌اند. کاردها یا چاقوهای گوناگونی وجود دارند که برای کارکردهای گوناگون بکار می‌روند مانند:
چاقوی میوه خوری، غذاخوری، حکاکی، گل کنی، دالبر زنی، توپی کن، ضامن‌دار و جز اینها.
ابزاری که برای تیز کردن لبه چاقو بکار می‌رود، چاقوتیزکن نام دارد.
استان زنجان از مراکز برجسته چاقوسازی در ایران است.
چاقوی جیبی
چاقوی جیبی نوعی چاقو است که حالت تا شونده دارد. چاقوهای جیبی ممکن است یک یا چند تیغه داشته باشند. تیغه‌ها با حالت تاشوندگی داخل دسته جای می‌گیرند. این چاقوها طوری طراحی می‌شوند که درون جیب جای می‌گیرند. به این چاقوها چاقوهای جک نیز می‌گویند. طول تیغه‌ها معمولا" بین ۵ تا ۱۵ سانتی متر است ولی اندازه‌های ۱ تا ۳۰ سانتی متری هم ساخته شده‌است.
چاقوی سوئیسی
چاقوی سوئیسی یا چاقوی ارتش سوئیس (به انگلیسی: Swiss Army knife) (به آلمانی: Schweizer Offiziersmesser) یک نمانام برای نوعی چاقوی جیبی چندابزاره است که توسط ویکتوریناکس و ونگر تولید می‌شود. اصطلاح انگلیسی سوئیس آرمی نایف توسط سربازان آمریکایی به خاطر سختی تلفظ نام آلمانی آن، بعد از جنگ جهانی دوم به کار برده شد.
چاقوی ضامن‌دار
چاقوی ضامن‌دارنوعی چاقوی دوحالته است که تیغه آن در دسته و خارج از دسته و به وسیله یک ضامن و یا یک دکمه جا به جا می‌شود هنگامی که تیغه در دسته چاقو مخفی است با زدن ضامن، تیغه در امتداد محور دسته قرار می‌گیرد.
چاقوی شکاری
چاقوی شکاری به انواع چاقوهایی گفته می‌شود که شکارچی‌ها به کار می‌برند. چاقوی شکاری برای شکار کردن نیست و پس از شکار برای پوست‌کندن و جدا کردن گوشت شکار به کار می‌رود.
چاقوی شکاری معمولاً یک لبه تیز دارد و قوسی که نزدیک به نوک تیغه دارد آن را برای پوست کندن مناسب می‌سازد.
شمشیر
شَمشیر یک سلاح سرد است که از یک تیغه بلند و لبه‌تیز و یک دسته تشکیل شده‌است.
پیرامون واژه
شمشیر در فارسی میانهٔ هم به همین صورت (با یای مجهول) بوده است.
واژهٔ schimitar انگلیسی (و معادل‌هایش در زبان‌های اروپایی) نیز برگرفته از این واژه و به معنی نوعی شمشیر خمیده‌اند.
جنس شمشیر
در خاور قدیم برای ساخت شمشیر از سه نوع فلز به نام‌های نرم‌آهن (آهن نرم)، شاپورگان (آهن سخت) و پولاد آمیخته بهره می‌گرفتند.[۳] پولاد گوهردار که برای شمشیرسازی نیز استفاده می‌شد روهینا نام داشت. به ابزار ساخته‌شده ازر روهینا، روهنی می‌گویند.
نمونه شعر از مسعود سعد سلمان:
نعل اسبان شد آنچه نرم‌آهن
تیغ شاهان شد آنچه روهیناست
انواع شمشیر
شمشیرهای خاورمیانه قدیم
شمشیر فارسی
شمشیر خراسانی
شمشیر سلمانی
شمشیر عراقی
شمشیر هندی
شمشیر منصوران
شمشیر یمنی
شمشیر سلیمانی
شمشیر دمشقی
ژاپن:
کاتانا
شمشیر سوءدی
شمشیر بریتانیایی
شمشیر چینی
شمشیر دمشقی
وقتی نام شمشیر عربی به گوش می رسد ناخودآگاه نام شمشیر دمشقی (en) به زبان می آید چرا که بسیاری از نام آوران و قهرمانان عرب با این شمشیر توانسته اند فتوحات بسیاری به همراه آورند. شمشیر در نزد اعراب وسیله زیبایی و تزیین نیست بلکه وسیله ای است برای جنگ و نشان افتخار و عزت و شرافت با این حال تا جایی که ممکن بوده جدا از محکم ساختن شمشیرها بر زیبایی هنری آن نیز دقت شده است.شمشیر عربی به چهار نوع تقسیم می شود: نصل (نیزه دار) مقبض (دسته دار) غمد (غلاف دار) و حمائل. اعراب نسب شمشیرهای نصل را به هند می رسانند که توسط غربی ها به دمشق رسیده است. این شمشیر از فولاد آب دیده به دو شکل فولاد سخت و فولاد نرم ساخته می شود. رنگش نیز سیاه است و انواع مختلف دارد سیاه روشن سیاه خراسانی و سیاه شامی.اسلحه سازان عرب و فارس و روم همواره در طول تاریخ بر این باور بوده اند که در پس ساخت شمشیر دمشقی رازی است و همیشه سعی می کردند با تقلید از این شمشیر شمشیرهای خوبی بسازند. اسلوب و نحوه ساخت شمشیر دمشقی تنها از پدر به پسر منتقل می شد و به همین دلیل سال های سال ساخت این نوع شمشیر از عجایب به شمار می رود. فیاض سلیمان السیوفی ۴۳ ساله و یکی از مشهورترین سازندگان شمشیر دمشقی که از اجداد خود ساخت این نوع شمشیر را یاد گرفته می گوید: خانواده ما همیشه شمشیر دمشقی را از طلا و مس می ساخته و طریقه ساخت شمشیر را تنها به فرزندان خود می آموخته است تا شکل همگانی پیدا نکند. وی پسری هشت ساله دارد. می گوید: نمی‌دانم که دوست داشته باشد این هنر خانوادگی را بیاموزد به همین دلیل سعی دارم شمشیر سازی را به برادرم یاد بدهم. وی می افزاید: شمشیر دمشقی شمشیر فرماندهان و امراء بوده و به همین برندگی و استحکامی که داشت از شهرت ویژه ای برخوردار بود. قیمت هر شمشیر دمشقی بیش از ۳۰۰ هزار لیره سوری (۶ هزار دلار) است.
اخیراً مجله علمی نیچر به نقل از دانشمندان آلمانی بیان کرده است که شمشیرهای معروف دمشقی که در جنگهای صلیبی توسط مسلمانان مورد استفاده قرار می گرفته است حاوی رشته هایی از نانو لوله های کربنی است که مسبب استحکام بالای آن بوده است.
شمشیرهای معروف
ذوالفقار
شمشیر داموکلس
سلاح سرد
سلاح سرد به هر نوع سلاحی که برای دفاع یا تهاجم مورد استفاده قرار بگیرد و از حیطه باروت، شلیک و انفجار گلوله خارج باشد، سلاح سرد می‌گویند.
انواع چاقو، زنجیر، پنجه بوکس، قمه، انواع افشانه‌های اشک‌آور، خواب‌آور و بیهوش‌کننده و شوکرهای الکتریکی، تفنگ و کلت بادی شبیه سلاح گرم، انواع پرتاب کننده‌های سوزن‌های سمی و آغشته به مواد شیمیایی و بیولوژیکی و سلاح‌های بی‌حس کننده جانوران سلاح سرد محسوب می‌شوند.
ساطور
ساطور (به انگلیسی: Cleaver) چاقوی بزرگی است با شکل‌های گوناگون که بیشتر، شباهت زیادی به یک تبر کوچک با تیغهٔ چهارگوش دارد. از ساطور که به‌عنوان یکی از لوازم آشپزخانه یاد می‌شود، بیشتر برای بریدن استخوان‌ها به‌کار می‌رود.
چاقوی سرآشپز چینی، که به اشتباه به آن ساطور چینی نیز می‌گویند، در ظاهر شبیه ساطور است ولی از آن نازک‌تر و تیزتر است و اغلب به‌منظور بریدن گوشت‌های بی‌استخوان یا خرد کردن سبزیجات استفاده می‌شود.
تیغ
تیغ به هر ابزار یا بخشی از یک ابزار، اسلحه یا ماشین گفته می‌شود که دارای یک لبه‌ی تیز برای بریدن، قطع‌کردن و یا شکاف ایجاد کردن می‌باشد. از شمشیر، خنجر و کارد می‌توان به عنوان تیغ نام برد.
گربر مارک ۲
گربر مارک ۲ (به انگلیسی: Gerber Mark II)، یک چاقوی نبرد دوتیغه است که از سال ۱۹۶۷ تا ۲۰۰۰ تولید شد. سپس تعداد محدود ۱۵۰۰ عدد از آن در سال ۲۰۰۲ ساخته شد و در جولای ۲۰۰۸ تولید آن از سر گرفته شد. این چاقو بدست کاپیتان بازنشسته ارتش آمریکا، بود هولزمن ساخته شد که طرح آن از گلادیوس رومی (گونه‌ای از شمشیرهای سربازان روم باستان) الهام گرفته شده‌است.
تیغه آن دو طرفه بوده و ابتدای آن کمی باریک‌تر است و دسته آن شبیه به دسته چاقوی نبرد فربرن-سیکز است که در جنگ جهانی دوم برای نیروهای کماندوی انگلیسی طراحی شده بود. گربر ۲ در جنگ ویتنام بصورت گسترده توسط نیروهای آمریکایی مورد استفاده قرار می‌گرفت و پس از چاقوی کا-بار مقام دوم محبوبیت را در میان نیروها داشت. تیغه اولین سری این چاقوها در جایی که به دسته متصل می‌شدند به اندازه پنج درجه کوچکتر می‌شدند تا هم وارد شدن آن در غلاف را راحت‌تر کنند و هم اینکه گرفتن و بکارگیری آن آسان‌تر شود. این طراحی باعث شد تا در چاقوهای بیشتر دیگری از این روش استفاده شود و نیز در طرح‌های بعدی همین چاقو این رویه حفظ شود. در دهه ۱۹۷۰ پایگاه‌های نظامی تحویل این چاقوها را ملغی کردند چون بکارگیری آنها را خشن می‌دانستند. شرکت آل مار که طراح چاقوهای گربر بود، به این چاقو دندانه‌هایی اضافه کرد که باعث شد تولید دوباره این چاقو شروع شود اما این بار با عنوان چاقوی طبیعت‌گردی و نه یک چاقوی جنگی.
گربر نسخه‌ای کوچکتر از آن را نیز با نام گربر ۱ تولید کرده‌است. گربر ۱ دارای تیغه‌ای به طول ۴ و ۳/۴ اینچ است و به عنوان چاقوی چکمه طراحی شد.
کا-بار
کا-بار (Ka-Bar، با نماد بازرگانی KA-BAR ثبت شده‌است)، چاقوی جنگی محبوبی است که ابتدا در نوامبر سال ۱۹۴۲ بدست نیروی تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا با عنوان چاقوی جنگی ۱۲۱۹سی۲ (و بعدها با عناوین چاقوی جنگی مارک ۲) مورد استفاده قرار گرفت و سپس بدست نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا با نام چاقوی نیروی دریایی مارک ۲ بکار گرفته شد. کا-بار نام تجاری ثبت شده شرکت سازنده این چاقوها نیز است (پیش از آن با نام شرکت یونیون کاتلری شناخته می‌شد) که زیرشاخه شرکت کوتکو در اولان، نیویورک است.
این شرکت چاقوهای دیگری نیز می‌سازد اما بیشتر به خاطر چاقوی کاربردی/جنگی کا-بار شناخته می‌شود که تیغه ۷ اینچی (۱۷۸ میلی‌متر) از نوع فولاد کربنی و دسته چرمی دارد. نسخه‌های جدیدتری نیز از این چاقو با تیغه یک‌طرفه یا دوطرفه و دسته کراتون نیز ساخته شده‌است.
keywords : آماربار،سایت آماربار،مقاله های آماربار
خَنجَر یا دشنه جنگ افزاری است کوتاه اندازه کارد که دو دم آن تیز و برنده است. خنجرهای شرقی بیشتر خم می‌باشد و خنجرهای اروپایی بیشتر شبیه یک شمشیر کوتاه است.
کارد
کارد یا چاقو شیئی تیز است که برای بریدن بکار می‌رود. رایج‌ترین طرح برای یک کارد به شکل یک تیغه تیز فلزی است که به‌وسیله یک زبانه به یک دسته پیوسته شده‌است. از کاردها از دوران نوسنگی تاکنون چونان ابزار یا جنگ افزار بهره گیری شده‌است. از کاردهای نخستین ابزارهای دیگری مانند ساطور، خنجر و شمشیر مشتق شده‌اند. کاردها یا چاقوهای گوناگونی وجود دارند که برای کارکردهای گوناگون بکار می‌روند مانند:
چاقوی میوه خوری، غذاخوری، حکاکی، گل کنی، دالبر زنی، توپی کن، ضامن‌دار و جز اینها.
ابزاری که برای تیز کردن لبه چاقو بکار می‌رود، چاقوتیزکن نام دارد.
استان زنجان از مراکز برجسته چاقوسازی در ایران است.
چاقوی جیبی
چاقوی جیبی نوعی چاقو است که حالت تا شونده دارد. چاقوهای جیبی ممکن است یک یا چند تیغه داشته باشند. تیغه‌ها با حالت تاشوندگی داخل دسته جای می‌گیرند. این چاقوها طوری طراحی می‌شوند که درون جیب جای می‌گیرند. به این چاقوها چاقوهای جک نیز می‌گویند. طول تیغه‌ها معمولا" بین ۵ تا ۱۵ سانتی متر است ولی اندازه‌های ۱ تا ۳۰ سانتی متری هم ساخته شده‌است.
چاقوی سوئیسی
چاقوی سوئیسی یا چاقوی ارتش سوئیس (به انگلیسی: Swiss Army knife) (به آلمانی: Schweizer Offiziersmesser) یک نمانام برای نوعی چاقوی جیبی چندابزاره است که توسط ویکتوریناکس و ونگر تولید می‌شود. اصطلاح انگلیسی سوئیس آرمی نایف توسط سربازان آمریکایی به خاطر سختی تلفظ نام آلمانی آن، بعد از جنگ جهانی دوم به کار برده شد.
چاقوی ضامن‌دار
چاقوی ضامن‌دارنوعی چاقوی دوحالته است که تیغه آن در دسته و خارج از دسته و به وسیله یک ضامن و یا یک دکمه جا به جا می‌شود هنگامی که تیغه در دسته چاقو مخفی است با زدن ضامن، تیغه در امتداد محور دسته قرار می‌گیرد.
چاقوی شکاری
چاقوی شکاری به انواع چاقوهایی گفته می‌شود که شکارچی‌ها به کار می‌برند. چاقوی شکاری برای شکار کردن نیست و پس از شکار برای پوست‌کندن و جدا کردن گوشت شکار به کار می‌رود.
چاقوی شکاری معمولاً یک لبه تیز دارد و قوسی که نزدیک به نوک تیغه دارد آن را برای پوست کندن مناسب می‌سازد.
شمشیر
شَمشیر یک سلاح سرد است که از یک تیغه بلند و لبه‌تیز و یک دسته تشکیل شده‌است.
پیرامون واژه
شمشیر در فارسی میانهٔ هم به همین صورت (با یای مجهول) بوده است.
واژهٔ schimitar انگلیسی (و معادل‌هایش در زبان‌های اروپایی) نیز برگرفته از این واژه و به معنی نوعی شمشیر خمیده‌اند.
جنس شمشیر
در خاور قدیم برای ساخت شمشیر از سه نوع فلز به نام‌های نرم‌آهن (آهن نرم)، شاپورگان (آهن سخت) و پولاد آمیخته بهره می‌گرفتند.[۳] پولاد گوهردار که برای شمشیرسازی نیز استفاده می‌شد روهینا نام داشت. به ابزار ساخته‌شده ازر روهینا، روهنی می‌گویند.
نمونه شعر از مسعود سعد سلمان:
نعل اسبان شد آنچه نرم‌آهن
تیغ شاهان شد آنچه روهیناست
انواع شمشیر
شمشیرهای خاورمیانه قدیم
شمشیر فارسی
شمشیر خراسانی
شمشیر سلمانی
شمشیر عراقی
شمشیر هندی
شمشیر منصوران
شمشیر یمنی
شمشیر سلیمانی
شمشیر دمشقی
ژاپن:
کاتانا
شمشیر سوءدی
شمشیر بریتانیایی
شمشیر چینی
شمشیر دمشقی
وقتی نام شمشیر عربی به گوش می رسد ناخودآگاه نام شمشیر دمشقی (en) به زبان می آید چرا که بسیاری از نام آوران و قهرمانان عرب با این شمشیر توانسته اند فتوحات بسیاری به همراه آورند. شمشیر در نزد اعراب وسیله زیبایی و تزیین نیست بلکه وسیله ای است برای جنگ و نشان افتخار و عزت و شرافت با این حال تا جایی که ممکن بوده جدا از محکم ساختن شمشیرها بر زیبایی هنری آن نیز دقت شده است.شمشیر عربی به چهار نوع تقسیم می شود: نصل (نیزه دار) مقبض (دسته دار) غمد (غلاف دار) و حمائل. اعراب نسب شمشیرهای نصل را به هند می رسانند که توسط غربی ها به دمشق رسیده است. این شمشیر از فولاد آب دیده به دو شکل فولاد سخت و فولاد نرم ساخته می شود. رنگش نیز سیاه است و انواع مختلف دارد سیاه روشن سیاه خراسانی و سیاه شامی.اسلحه سازان عرب و فارس و روم همواره در طول تاریخ بر این باور بوده اند که در پس ساخت شمشیر دمشقی رازی است و همیشه سعی می کردند با تقلید از این شمشیر شمشیرهای خوبی بسازند. اسلوب و نحوه ساخت شمشیر دمشقی تنها از پدر به پسر منتقل می شد و به همین دلیل سال های سال ساخت این نوع شمشیر از عجایب به شمار می رود. فیاض سلیمان السیوفی ۴۳ ساله و یکی از مشهورترین سازندگان شمشیر دمشقی که از اجداد خود ساخت این نوع شمشیر را یاد گرفته می گوید: خانواده ما همیشه شمشیر دمشقی را از طلا و مس می ساخته و طریقه ساخت شمشیر را تنها به فرزندان خود می آموخته است تا شکل همگانی پیدا نکند. وی پسری هشت ساله دارد. می گوید: نمی‌دانم که دوست داشته باشد این هنر خانوادگی را بیاموزد به همین دلیل سعی دارم شمشیر سازی را به برادرم یاد بدهم. وی می افزاید: شمشیر دمشقی شمشیر فرماندهان و امراء بوده و به همین برندگی و استحکامی که داشت از شهرت ویژه ای برخوردار بود. قیمت هر شمشیر دمشقی بیش از ۳۰۰ هزار لیره سوری (۶ هزار دلار) است.
اخیراً مجله علمی نیچر به نقل از دانشمندان آلمانی بیان کرده است که شمشیرهای معروف دمشقی که در جنگهای صلیبی توسط مسلمانان مورد استفاده قرار می گرفته است حاوی رشته هایی از نانو لوله های کربنی است که مسبب استحکام بالای آن بوده است.
شمشیرهای معروف
ذوالفقار
شمشیر داموکلس
سلاح سرد
سلاح سرد به هر نوع سلاحی که برای دفاع یا تهاجم مورد استفاده قرار بگیرد و از حیطه باروت، شلیک و انفجار گلوله خارج باشد، سلاح سرد می‌گویند.
انواع چاقو، زنجیر، پنجه بوکس، قمه، انواع افشانه‌های اشک‌آور، خواب‌آور و بیهوش‌کننده و شوکرهای الکتریکی، تفنگ و کلت بادی شبیه سلاح گرم، انواع پرتاب کننده‌های سوزن‌های سمی و آغشته به مواد شیمیایی و بیولوژیکی و سلاح‌های بی‌حس کننده جانوران سلاح سرد محسوب می‌شوند.
ساطور
ساطور (به انگلیسی: Cleaver) چاقوی بزرگی است با شکل‌های گوناگون که بیشتر، شباهت زیادی به یک تبر کوچک با تیغهٔ چهارگوش دارد. از ساطور که به‌عنوان یکی از لوازم آشپزخانه یاد می‌شود، بیشتر برای بریدن استخوان‌ها به‌کار می‌رود.
چاقوی سرآشپز چینی، که به اشتباه به آن ساطور چینی نیز می‌گویند، در ظاهر شبیه ساطور است ولی از آن نازک‌تر و تیزتر است و اغلب به‌منظور بریدن گوشت‌های بی‌استخوان یا خرد کردن سبزیجات استفاده می‌شود.
تیغ
تیغ به هر ابزار یا بخشی از یک ابزار، اسلحه یا ماشین گفته می‌شود که دارای یک لبه‌ی تیز برای بریدن، قطع‌کردن و یا شکاف ایجاد کردن می‌باشد. از شمشیر، خنجر و کارد می‌توان به عنوان تیغ نام برد.
گربر مارک ۲
گربر مارک ۲ (به انگلیسی: Gerber Mark II)، یک چاقوی نبرد دوتیغه است که از سال ۱۹۶۷ تا ۲۰۰۰ تولید شد. سپس تعداد محدود ۱۵۰۰ عدد از آن در سال ۲۰۰۲ ساخته شد و در جولای ۲۰۰۸ تولید آن از سر گرفته شد. این چاقو بدست کاپیتان بازنشسته ارتش آمریکا، بود هولزمن ساخته شد که طرح آن از گلادیوس رومی (گونه‌ای از شمشیرهای سربازان روم باستان) الهام گرفته شده‌است.
تیغه آن دو طرفه بوده و ابتدای آن کمی باریک‌تر است و دسته آن شبیه به دسته چاقوی نبرد فربرن-سیکز است که در جنگ جهانی دوم برای نیروهای کماندوی انگلیسی طراحی شده بود. گربر ۲ در جنگ ویتنام بصورت گسترده توسط نیروهای آمریکایی مورد استفاده قرار می‌گرفت و پس از چاقوی کا-بار مقام دوم محبوبیت را در میان نیروها داشت. تیغه اولین سری این چاقوها در جایی که به دسته متصل می‌شدند به اندازه پنج درجه کوچکتر می‌شدند تا هم وارد شدن آن در غلاف را راحت‌تر کنند و هم اینکه گرفتن و بکارگیری آن آسان‌تر شود. این طراحی باعث شد تا در چاقوهای بیشتر دیگری از این روش استفاده شود و نیز در طرح‌های بعدی همین چاقو این رویه حفظ شود. در دهه ۱۹۷۰ پایگاه‌های نظامی تحویل این چاقوها را ملغی کردند چون بکارگیری آنها را خشن می‌دانستند. شرکت آل مار که طراح چاقوهای گربر بود، به این چاقو دندانه‌هایی اضافه کرد که باعث شد تولید دوباره این چاقو شروع شود اما این بار با عنوان چاقوی طبیعت‌گردی و نه یک چاقوی جنگی.
گربر نسخه‌ای کوچکتر از آن را نیز با نام گربر ۱ تولید کرده‌است. گربر ۱ دارای تیغه‌ای به طول ۴ و ۳/۴ اینچ است و به عنوان چاقوی چکمه طراحی شد.
کا-بار
کا-بار (Ka-Bar، با نماد بازرگانی KA-BAR ثبت شده‌است)، چاقوی جنگی محبوبی است که ابتدا در نوامبر سال ۱۹۴۲ بدست نیروی تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا با عنوان چاقوی جنگی ۱۲۱۹سی۲ (و بعدها با عناوین چاقوی جنگی مارک ۲) مورد استفاده قرار گرفت و سپس بدست نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا با نام چاقوی نیروی دریایی مارک ۲ بکار گرفته شد. کا-بار نام تجاری ثبت شده شرکت سازنده این چاقوها نیز است (پیش از آن با نام شرکت یونیون کاتلری شناخته می‌شد) که زیرشاخه شرکت کوتکو در اولان، نیویورک است.
این شرکت چاقوهای دیگری نیز می‌سازد اما بیشتر به خاطر چاقوی کاربردی/جنگی کا-بار شناخته می‌شود که تیغه ۷ اینچی (۱۷۸ میلی‌متر) از نوع فولاد کربنی و دسته چرمی دارد. نسخه‌های جدیدتری نیز از این چاقو با تیغه یک‌طرفه یا دوطرفه و دسته کراتون نیز ساخته شده‌است.
keywords : آماربار،سایت آماربار،مقاله های آماربار
